Ombak Bagus (goede golf)

Bali, land van de Goden

Het is inmiddels ff geleden dat jullie wat van ons gehoord hebben. We zitten dus op Bali, surfmekka in zomerse tijden (als de North Shore van Hawaï totaal flat is en het in Australia & New Zealand winter is).
Na een vlucht met een tussenstop in Sydney kwamen we in onze winterkleding (het vroor toen we Nieuw Zeeland verlieten) in Denpassar aan. Het kopen van een visum en de bijbehorende rijen kostten al snel zo'n 2 uur dus voordat we echt voet aan Balinese wal zetten was het inmiddels middernacht geweest. We zouden worden opgehaald door Kimasurf, de organisatie waar we 2 weken surfkamp geboekt hadden. Er zou iemand staan met een gebroken surfboard met onze namen erop. Niet te vinden. Na een half uur rondgekeken te hebben, geld gepind te hebben stonden we op het punt om dan maar een taxi te nemen. Na de 3e ronde langs alle mensen bij de uitgang zag ik in een hoekje een surfachtige dude zitten met onze namen op een half A-4tje. Dat kwam goed uit en zo zaten we om 1 uur in de auto op weg naar het camp in Canggu. De weg er naar toe was druk bebouwd met overal winkeltjes, restaurantjes en honden.
Al redelijk naar de haaien doken we om 2 uur lokale tijd (6 uur 's ochtends in Nieuw Zeeland) ons bed in, wetende dat het wekkertje om 5.15 weer ging want er moest gesurfd worden!
Terwijl de dag nog moest beginnen zaten we om 5.30 in de auto, niet wetende wat ons te wachten stond. We hoorden dat er 10 feet (=3 meter) swell verwacht werd en dat we een break gingen rijden die Tora Tora heette en dat we er met een bootje heen gingen. Dat klonk allemaal heel profi. Niet echt ons niveau dus...
Van een afstandje leken de golven nog niet zo hoog maar naarmate het bootje dichterbij kwam bleek dat de golf toch inderdaad minimaal 3 meter hoog was en dat het witte water je wel behoorlijk in de wasmachine kon doen belanden.
Na wat paddelwerk deed ik mijn eerste take-off en schrok ik van het diepe gat waar ik in keek. De gids deed een beetje lacherig en moedigde ons aan om het vooral te blijven proberen. Na 2 keer te laat te zijn gestart met paddelen en een aantal keer gespoeld te zijn gaf Debora het op en ging aan de zijkant van de break liggen. Met een enorm geraas kwam er een grote cleanup set aangerold. Er was voor mij ook geen ontkomen meer aan, er moest gedoken worden. Na 4 enorme schuimbakken getrotseerd te hebben zocht ik naar Deb die in principe veilig moest zijn. Ze was nét niet zonder kleurscheuren weggekomen en had in een poging om te turtle-rollen het board met zoveel kracht op haar gezicht gekregen dat haar neus gebroken was. Goed, zo begon het surfen op Bali dus...

De swell nam in de loop van de week af en het camp was gezellig. In de loop van de week kon er dus volop gesurfed worden. Deb kon na een paar dagen rust weer starten. De formule van het camp was als volgt: je kon 2 surftoertjes doen per dag waarvoor je 1 á 2 dagen vante voren kon intekenen. De surftoertjes waren naar breaks in de omgeving (tot maximaal 2 uur rij-afstand) en geordend op niveau. Het camp zelf was op ongeveer 150 meter van het strand van Canggu met binnen 10 minuten loopafstand 7 breaks. Onze 'homebreak'was Old Man, een A-frame met een mooie linkerschouder en af en toe een goede rechterschouder. Daarnaast lag Batu Bolong, een nog mooier A-frame dat net ietsje pittiger was om te surfen. In de loop van de 2 weken dat we op het camp verbleven hebben we zo ongeveer alle breaks van de Westkust van Bali gesurfd, van Tora Tora tot aan Medewi. Op het camp zaten veel geestverwanten, surfers die net als wij graag beter wilden worden en veel wilden surfen. Iedere trip werd begeleid door 2 gidsen, ervaren surfers. Het camppersoneel was een mengeling van lokale mensen en wereldburgers. We werden ieder tripje met een suzukibusje (top autootje) naar de bestemming gebracht en dat was niet altijd even makkelijk. Het verkeer op Bali en met name tussen Canggu en Kuta is erg druk en echt superhectisch. We waren blij dat zij reden en niet wij. Het werd ons al wel snel duidelijk dat het erg lastig is om op basis van de surfforecast te voorspellen hoe de surf op een bepaalde spot (en tijd) zou worden. De plank werd dan ook regelmatig mis geslagen. We kwamen er ook al snel achter dat ons niveau het beste pastte bij een swell die door veel surfers als flat werd bestempeld (4-6 feet).
De tijd in het camp vloog om en we voelden ons steeds beter thuis in het water om ons heen. De eerste 2 weken hebben we boards gehuurd van het camp. Omdat we na het camp ook nog de ambitie hadden om volop te surfen hebben we in de 2e week allebei een gebruikt board gekocht. Allebei de boards zijn een stuk kleiner dat onze eigen boards in Nederland dus we hopen dat we en beetje in onze boards 'groeien'.
Na 2 weken alleen maar gesurfd te hebben was het tijd voor cultuur. We stapten in de taxi naar Ubud, het creatieve hart van Bali. Ik was daar 12 jaar geleden ook al geweest en had er hele goede herinneringen aan. Via een aantal schitterende (om)wegen bracht de chauffeur ons in hartje Ubud. Het kleine dorpje van toen leek in geen enkel opzicht op de stad van nu. Lange straten vol me allerlei creatieve uitingen van vakmanschap. Veel schilderijen, houtsnijwerk, sieraden en kleding. We waren gegaan voor de vele dansvoorstellingen die er dagelijks (voor de toeristen) gegeven worden. Zo zaten we 's avonds in het lokale palace te kijken naar 3 verschillende dansen (Legong, Barong en nog 1 waarvan de naam me ontschoten is). Het geluid van het gamelanorkest was oorverdovend maar de dans duurde zooo lang dat zowel Deb als ik onze ogen nauwelijks open konden houden. Maar de dans was mooi om te zien
, leuk om de gamelanmuziek weer te horen en het was een hele mooie ambiance.
Na nog een biertje gedronken te hebben liepen we terug naar onze homestay. Het was de eerste waar we naar binnen liepen en het zag er redelijk uit, op het eerste gezicht dan. Bij nader inzien viel het een beetje tegen. De WC trok niet door, er kwam bijna geen water uit het kraantje en de bedden waren vies en doorgelegen. Deb had een slechte nacht en ik een slechte rug de volgende ochtend. Ook het ontbijt was geen succes, de pannenkoeken waren nog (meel)wit.
Nog enigzins dolend op zoek naar kadootjes voor thuis liepen we de chauffeur van een weekendtrip van de week daarvoor tegen het lijf. Hij was met een groepje naar Ubud gereden voor een dag en hij kon ons voor 7,5 euro wel even terug brengen naar het camp. Dat was een hele prettige deal!
Het camp zat er voor ons inmiddels al op dus we moesten op zoek naar andere accomodatie. 2 Noorse meiden zaten in een homestay ietsje verderop (Pererenan beach) en daar was nog plek. De kamer leek in orde, redelijk ruim, op 5 meter van het strand, break voor de deur. Kon niet beter. We plonsen in bed en terwijl Deb al in slaap viel las ik nog wat bladzijden. Opeens begon alles te jeuken en niets vermoedend krapte ik een beetje. Op een bepaald moment viel het kwartje, het grote licht ging aan en ik zat onder de bulten, bedbugs! Ze liepen over het (schone) laken en lieten bij het samendrukken en behoorlijke vlek achter op het laken. De vlek had de kleur van mijn bloed. De rest van de nacht was onrustig ook omdat Deb, die al last had van Bali-belly, het avondeten niet binnen kon houden. Tot overmaat van ramp was het aansluitende ontbijt ook ruim over datum dus deze dag was bij voorbaat al verpest voordat 'ie eigenlijk begonnen was. De eigenaar bood zijn excuses aan en we verhuisden naar een andere kamer maar na nog een (gewone, gelukkig) nacht verhuisden we naar een soort bungalowtje vlak achter Echo Beach. Een soort vakantieparkhuisje maar dan midden in de rijstvelden. We konden net de breaks niet zien omdat er de week daarvoor een schutting was neergezet omdat er een nieuw hotel gebouwd werd.
Echobeach is een miniboulevardje met 5 eettentjes en 2 surfshopjes en een overdosis aan australische surfers. Vanaf je eettafeltje kun je 4 breaks overzien waar regelmatig prosurfers hun nieuwste truukjes aan het oefenen zijn. In de week dat wij er waren waren er 4 profteams aan het surfen/trainen om zich voor te bereiden op de nieuwe wedstrijdreeks. Erg inspirerend aan de ene kant, erg frustrerend aan de andere kant. Vanaf het moment dat we in ons bungalowtje zaten hebben we het ritme van eten, surfen en slapen weer opgepakt en liepen we 2 maal daags met onze nieuwe boardjes naar de Old Man toe. Daarna ff douchen bij Sticky Fingers, spullen thuisbrengen en weer teruglopen voor een ontbijtje bij de Warungs en als toetje een Latte Machiato bij (weer) Sticky Fingers. Zoals altijd bij surfen wisselen hoogte- en dieptepunten elkaar af. Soms heb je onverwacht een supersessie en als je met dat gevoel en met dito verwachting de volgende sessie inpaddelt kan het totaal anders uitpakken en pak je geen enkele golf.
De drie weken hebben er wel voor gezorgd dat we op veel kleinere boardjes hebben leren surfen, we nu onze eerste bochten kunnen maken en grotere golven durven rijden. Toch hoop je altijd dat het sneller gaat maar surfen is een hele lastige sport om onder de knie te krijgen blijkt maar weer. Toch kan het gevoel weer compleet omslaan als je dan toch een ritje maakt wat helemaal te gek aanvoelde.
Het leven op Bali bevalt ons wel, het is fijn om zo luxe te kunnen leven. 2 á 3 keer per dag lekker (uit) eten, veel zon en warm weer, vriendelijke mensen. We zitten nu bij de zus van een vriendin (Marigje) in huis. Ze wonen in Sanur (aan de Oostkust van Bali). Lobke & Luke zitten hier totdat het geld op is, in een kast van een huis met een aantal gastenkamers op de 1e verdieping. Vanuit hier is het een flinke reis naar de Westkust om daar te surfen vandaar dat we weer met een scootertje zijn gaan reizen. Het surfen hier wordt een beetje in de war geschopt door de wind. inmiddels is het helder dat we toch niet naar Singapore hoeven om een nieuw visum te halen. Dat is pas net verandert en was dus niet te vinden op internet. We hoeven dus niet te gaan vliegen ook al hadden we de vlucht al betaald (bummer). We hebben inmiddels een plan gemaakt voor de komende 5 weken waarin we ook Lombok hebben opgenomen om daar de zuidkust te gaan verkennen. Het surfen gaat stapje voor stapje steeds beter, gisteren op een beachbreak gesurfed die ons weer helemaal regelmatig liet voelen wie hier nou de baas is. We hoorden dat het in NL warmer is dan hier op Bali, da's mooi voor jullie! Nog een week of 6 reizen en dan zijn we er weer, geniet van de zomer daar!

kus van Deb & Lammert